Het leven is een ernstige zaak, daar moet niet te licht over gedacht worden. Sibren lijkt zich dat nu al te beseffen.
Sinds gisteren heeft Sibren darmkrampjes. Eerst smakelijk en overvloedig eten en na een half uurtje de gevolgen, een pijnlijk verwerkingsproces, ondergaan. Arm kereltje.
P.S. mooi pakje, Marieke!
Sibren ligt lekker te kijken, bij mama en in de box (ondanks ontstoken oogjes). Hij volgt nu nu ook bewegende dingen (Nijntjemobiel). Wat is het toch een prachtig en lief kereltje.
Sibren is nu een week oud. We zijn vanochtend voor het eerst met hem naar buiten geweest. Even een klein rondje gemaakt, met het hele gezin: langs een speeltuintje, langs de cavia’s, naar de HEMA en vervolgens naar de Plus. Buitengewoon boeiend dus. Sibren heeft er helemaal niks van gemerkt, Sieb sliep.
Vandaag kwam oma Lida op bezoek. Kon ze eindelijk haar eerste kleinzoon vasthouden. Dat kon namelijk zaterdagochtend nog niet, toen had Sibren een beetje moeite om op temperatuur te blijven en lag hij liever bij zijn mama.
Sibren in bad, wat kijkt ie mooi. Het lijkt ET wel (“Sibren phone home”).
Vandaag hadden we een heerlijk rustig dagje. Sibren lijkt enigszins te wennen aan zijn aardse bestaan, er zit meer rust in dat kleine lijfje. Hij begint ook op zijn gemakkie rond te kijken (uiteraard zonder iets te zien).
De meiden waren ook lief. Isa heeft op school getrakteerd en over haar broertje verteld. Marijn ging met papa mee om Sibren aan te geven en de geboortekaartjes te regelen. Na het eten mochten ze even op de bank met hun kleine broer.
